কাইলৈ ৰাখীবন্ধন। ৰাখী কেৱল এডাল সূতায়েই নহয়, ই এক অদৃশ্য বান্ধোন; যি সুৰক্ষা, প্ৰেম আৰু বিশ্বাসৰ অনুভূতিত মেৰিওৱা হয়। হিন্দু ধৰ্মত ৰাখীবন্ধনৰ বিষয়ে বহুতো পৌৰাণিক কাহিনী আছে, যিবোৰ কেৱল ভাই-ভনীৰ সম্পৰ্কতেই সীমাৱদ্ধ নহয়, দেৱ, ঋষি আৰু অসুৰৰ কাহিনীকো সংযোগ কৰে।
এনে চাৰিটা পৌৰাণিক কাহিনী জানো আহক, যিবোৰে ৰাখীৰ অৰ্থ ব্যক্ত কৰে।
- কৃষ্ণ আৰু দ্ৰৌপদী
মহাভাৰতৰ এই কাহিনীত ৰাখীৰ অনুভূতি অতি মৰ্মস্পৰ্শী ৰূপত দেখা গৈছিল। যেতিয়া শ্ৰীকৃষ্ণই শিশুপালক সুদৰ্শন চক্ৰৰে বধ কৰিলে, তেতিয়া তেওঁৰ হাতৰ পৰা তেজ ওলাবলৈ ধৰিলে। দ্ৰৌপদীয়ে লগে লগে তেওঁৰ শাড়ীৰ আঁচল ফালি কৃষ্ণৰ আঙুলিত বান্ধি দিয়ে। সেই সূতা কেৱল কাপোৰ নাছিল, ই আছিল মৰম, শ্ৰদ্ধা আৰু সুৰক্ষাৰ প্ৰতিশ্ৰুতি। ইয়াৰ বিনিময়ত যেতিয়া দ্ৰৌপদীয়ে বস্ত্ৰ পৰিধান কৰাৰ সময়ত অসহায় হৈ পৰিছিল, তেতিয়া শ্ৰীকৃষ্ণই সেই ৰক্ষা-সূত্ৰক সন্মান কৰি তেওঁৰ সন্মান ৰক্ষা কৰিছিল। এই ঘটনাক ৰাখীৰ আটাইতকৈ আৱেগিক আৰু ঐশ্বৰিক ব্যাখ্যা বুলি গণ্য কৰা হয়।
- ইন্দ্ৰ আৰু ইন্দ্ৰাণী
কিংবদন্তি অনুসৰি, যেতিয়া দেৱৰাজ ইন্দ্ৰই অসুৰৰ সৈতে যুদ্ধ কৰি আছিল আৰু পৰাজয়ৰ অৱস্থাত আছিল, তেতিয়া তেওঁৰ পত্নী ইন্দ্ৰানীয়ে বিশেষ মন্ত্ৰেৰে পবিত্ৰ কৰা এডাল সূতা প্ৰস্তুত কৰি ইন্দ্ৰৰ হাতত বান্ধিছিল। এই সূতা আছিল শ্ৰৱণ পূৰ্ণিমাৰ দিনা বান্ধি থোৱা ৰক্ষা-সূত্ৰ। ইয়াৰ পিছত ইন্দ্ৰই যুদ্ধত জয়লাভ কৰে। ইয়াত এই ৰাখী কেৱল স্বামী-স্ত্ৰীৰ সম্পৰ্কত সীমাৱদ্ধ নহয়, কিন্তু ইয়াৰ দ্বাৰা প্ৰমাণিত হয় যে সুৰক্ষাৰ সংকল্প যিকোনো সম্পৰ্কত হ’ব পাৰে, য’ত আস্থা থাকে, ৰক্ষাসূত্ৰই কাম কৰে।
- বামন, বালি আৰু লক্ষ্মী
যেতিয়া ভগৱান বিষ্ণুৱে বামনৰ ৰূপ লৈ বালি ৰজাৰ পৰা তিনিখোজ মাটি বিচাৰিছিল, তেতিয়া বালিয়ে নিজৰ প্ৰতিজ্ঞা পালন কৰিবলৈ আনকি স্বৰ্গকো ত্যাগ কৰিছিল। তাৰ পিছত মা লক্ষ্মীয়ে ব্ৰাহ্মণ কইনা হৈ বালিৰ ওচৰলৈ গৈ ৰাখী বান্ধি ৰক্ষাৰ প্ৰতিশ্ৰুতি লৈছিল। বিনিময়ত বালিয়ে তেওঁৰ পৰা এটা বৰ বিচাৰিলে যে বিষ্ণু সদায় তেওঁৰ লগত থাকিব লাগে। এই কাহিনীটোৱে দেখুৱাইছে যে ৰাখীয়ে কেৱল সুৰক্ষাই নহয়, ঈশ্বৰকো প্ৰেম আৰু বিশ্বাসৰ বান্ধোনত বান্ধিব পাৰে।
- যম আৰু যমুনা
যমৰাজ আৰু যমুনাৰ এই কাহিনীয়ে ভাই-ভগ্নীৰ সম্পৰ্কক কালজয়ী কৰি তুলিছে। কোৱা হয় যে, যমৰাজ বহু বছৰ ধৰি ভনীয়েক যমুনাক লগ কৰিবলৈ অহা নাছিল। অৱশেষত লগ কৰিবলৈ আহি যমুনাই মৰমেৰে তেওঁক এডাল ৰাখী বান্ধি দিলে। যমৰাজে সন্তুষ্ট হৈ তাইক আশীৰ্বাদ দিলে যে যি ভাতৃয়ে ভনীয়েকৰ লগত মৰমেৰে ৰাখীবন্ধন উদযাপন কৰিব আৰু ভনীয়েকক ৰক্ষা কৰাৰ প্ৰতিশ্ৰুতি দিব, তেওঁ দীৰ্ঘায়ু হ’ব। তেতিয়াৰ পৰাই ৰক্ষা বন্ধনক ভাই-ভনীৰ মৰম, সুৰক্ষা আৰু আশীৰ্বাদৰ উৎসৱ হিচাপে গণ্য কৰা হয়।
