মহাকাশৰ পৰা পৃথিৱীলৈ উভতি অহাটো ইমান সহজ নহয়। ৮ দিনৰ বাবে আন্তঃৰাষ্ট্ৰীয় মহাকাশ কেন্দ্ৰ (আই এছ এছ)লৈ প্ৰেৰণ কৰা ভাৰতীয় মূলৰ মহাকাশচাৰী সুনীতা উইলিয়ামছ অৱশেষত ২০২৫ চনৰ ১২ মাৰ্চত পৃথিৱীলৈ উভতি আহিব।
ফলত ৮ দিনৰ যাত্ৰা এতিয়া ৮ মাহলৈ পৰিণত হ’ল। ইমান দিনে মাইক্ৰ’গ্ৰেভিটিত থকাৰ বাবে এতিয়া তেওঁৰ স্বাস্থ্যৰ ওপৰত বহু প্ৰভাৱ দেখা গৈছে। মহাকাশৰ পৰা উভতি অহাৰ পিছত তেওঁলোকে কি কি অসুবিধাৰ সন্মুখীন হ’ব পাৰে জানো আহক-
১) খোজ কঢ়াটো কঠিন হৈ পৰিব পাৰে: মহাকাশত মাধ্যাকৰ্ষণ শক্তিৰ অভাৱৰ বাবে শৰীৰৰ পেশীবোৰ দুৰ্বল হৈ পৰে। শৰীৰে তাত কোনো কাম কৰিবলৈ কঠোৰ পৰিশ্ৰম কৰিব নালাগে কাৰণ সকলো বায়ুত ওপঙি থাকে। কিন্তু পৃথিৱীলৈ উভতি অহাৰ লগে লগে শৰীৰে নিজকে মাধ্যাকৰ্ষণ শক্তিৰ লগত খাপ খোৱাই ল’ব লাগে। এই কাৰণেই মহাকাশচাৰীসকলে প্ৰথম কেইদিনমান খোজ কাঢ়িবলৈ আৰু ভাৰসাম্য ৰক্ষা কৰিবলৈ অসুবিধা পায়।
২) হাড়ৰ ওপৰত প্ৰভাৱঃ মাহৰ পিছত মাহ মহাকাশত থাকিলে প্ৰতিমাহে হাড়ৰ ঘনত্ব প্ৰায় ১% হ্ৰাস পায়। বিশেষকৈ ভৰি, পিঠি আৰু ডিঙিৰ হাড় অধিক আক্ৰান্ত হয়। ইয়াৰ বাবে সুনীতাই ঘূৰি অহাৰ পিছত শাৰীৰিক ক্ৰিয়া-কলাপত অসুবিধাৰ সন্মুখীন হ’ব পাৰে।
৩) ভাৰসাম্য আৰু সমন্বয়ৰ সমস্যাঃ আমাৰ কাণ আৰু মগজুত ভেষ্টিবুলাৰ চিষ্টেম নামৰ এক বিশেষ ভাৰসাম্য ব্যৱস্থাই শৰীৰক সুস্থিৰ কৰি ৰখাত সহায় কৰে। মহাকাশত দীৰ্ঘদিন থাকিলে এই ব্যৱস্থাত প্ৰভাৱ পৰিব পাৰে, যাৰ ফলত ভাৰসাম্য ৰক্ষা কৰাটো কঠিন হৈ পৰে। এনে পৰিস্থিতিত সুনীতাৰ শৰীৰৰ বিভিন্ন অংগৰ মাজত থিয় হোৱা, খোজ কঢ়া আৰু সমন্বয় স্থাপন কৰাত অসুবিধা হ’ব পাৰে।
৪) চকুৰ ওপৰত প্ৰভাৱঃ মহাকাশত শূন্য মাধ্যাকৰ্ষণ শক্তিৰ বাবে শৰীৰৰ তৰল পদাৰ্থবোৰ মূৰৰ ফালে গতি কৰে, যাৰ ফলত চকুৰ পিছফালে থকা স্নায়ুবোৰত চাপ পৰে। ইয়াক স্পেচফ্লাইট এছ’চিয়েটেড নিউৰ’-অকুলাৰ চিণ্ড্ৰম (SANS) বুলি কোৱা হয়। ইয়াৰ ফলত তেওঁলোকৰ দৃষ্টিশক্তিত প্ৰভাৱ পৰিব পাৰে আৰু তেওঁলোকে চশমা পিন্ধিব লাগিব।
৫) মাইক্ৰ’গ্ৰেভিটিৰ অভ্যাস: মহাকাশচাৰীসকলে মহাকাশত মাহৰ পিছত মাহ কটোৱাৰ পিছত মাইক্ৰ’গ্ৰেভিটিৰ প্ৰতি অভ্যস্ত হৈ পৰে। তাতে যদি কিবা বস্তু ৰৈ যায়, তেন্তে সেয়া ভাঁহি থাকে। কিন্তু পৃথিৱীলৈ ঘূৰি অহাৰ পিছতো তেওঁলোকৰ মগজুৱে একেদৰেই কাম কৰে। এনে পৰিস্থিতিত আৰম্ভণিতে তেওঁলোকে অজ্ঞাত বস্তুবোৰ বতাহতেই এৰি থৈ যায়, পাহৰি যায় যে এতিয়া তেওঁলোক পৰি যাব।
৬) ৰোগ প্ৰতিৰোধ ক্ষমতা আৰু বিকিৰণৰ প্ৰভাৱঃ মহাকাশত উচ্চ পৰ্যায়ৰ বিকিৰণৰ সংস্পৰ্শলৈ আহিলে মহাকাশচাৰীৰ ৰোগ প্ৰতিৰোধ ক্ষমতা দুৰ্বল হ’ব পাৰে। ইয়াৰ ফলত তেওঁলোকৰ সংক্ৰমণ আৰু অন্যান্য ৰোগৰ সম্ভাৱনা বৃদ্ধি পাব পাৰে। ইয়াৰ উপৰিও মহাকাশত দীৰ্ঘদিন থাকিলে ডি এন এৰ পৰিৱৰ্তন, হৃদযন্ত্ৰৰ লগত জড়িত সমস্যা আৰু মানসিক চাপৰ দৰে প্ৰত্যাহ্বানও আহিব পাৰে।
৭) মহাকাশৰ ৰক্তহীনতা: আন এটা চাঞ্চল্যকৰ সত্য হ’ল মহাকাশত বাস কৰাৰ সময়ত তেওঁলোকৰ তেজ চলাচল ক্ৰমান্বয়ে দুৰ্বল হ’বলৈ আৰম্ভ কৰে। ইয়াক স্পেচ এনিমিয়া বোলা হয়। আচলতে আমাৰ পৃথিৱীত শৰীৰে প্ৰতি ছেকেণ্ডত ২০ লাখ ৰক্তকণিকা সৃষ্টি কৰি ধ্বংস কৰে। কিন্তু মহাকাশলৈ গ’লে এই ভাৰসাম্য বিঘ্নিত হৈ পৰে।
পৃথিৱীলৈ উভতি অহাৰ পিছত মহাকাশচাৰীসকলে স্বাভাৱিক জীৱনলৈ ঘূৰি আহিবলৈ ৪৫ দিনৰ পৰা ১বছৰৰো সময় লাগিব পাৰে। অৱশ্যে এইয়া তেওঁ মহাকাশত কিমান দিন আছে আৰু ই তেওঁলোকৰ শৰীৰত কিমান প্ৰভাৱ পেলাইছে তাৰ ওপৰত নিৰ্ভৰ কৰে।
সুনীতাৰ স্বাস্থ্য সন্দৰ্ভতো চিকিৎসক সজাগ হৈ আছে আৰু সুনিতাৰ আৰোগ্যৰ পৰিকল্পনাৰ বাবে বিশেষ কৌশল ৰচনা কৰা হৈছে। অনাগত মাহত চিকিৎসাৰ তত্বাৱধানৰ জৰিয়তে তেওঁক স্বাভাৱিক অৱস্থালৈ ঘূৰাই অনাৰ প্ৰচেষ্টা চলোৱা হ’ব।
